Zmiana języka
Polski Język polski English Język english
Wielkość

Mapa Parku

 Bilety
Idź do
PROTISTY PROTISTA

Należy tu kilka grup protista zaliczanych kiedyś do grzybów, ale z nimi niespokrewnionych. Udało się to zbadać dzięki sekwencjonowaniu DNA np. grzybów i śluzowców.

ŚLUZOWCE MYXOMYCOTA 

To organizmy odżywiające się cudzożywnie, występujące we wszystkich ekosystemach lądowych świata, głównie w zbiorowiskach roślinnych. Śluzowce są małą grupą organizmów, do której zalicza się około 1000 taksonów. Ich pozycja systematyczna, na przestrzeni wieków, ulegała zmianie, gdyż łączą w sobie cechy grzybów i zwierząt. Stąd przez wiele lat były zaliczane do królestwa grzybów Fungi, a od 2001 roku są zaklasyfikowane do królestwa Protisty. Pomimo to, z racji zasiedlania podobnych siedlisk co grzyby, są często uwzględniane w badaniach mykologicznych.

W Parku Narodowym „Bory Tucholskie” występują śluzowce zaliczane do bardzo pospolitych w skali naszego kraju, takie jak chociażby: wykwit zmienny typowy Fuligo septica var. septica czy rulik nadrzewny Lycogala epidendrum.
/
POROSTY LICHENES
Należą one do organizmów pospolitych. Spotykamy je na podłożu naturalnym, czyli na skałach, głazach, drzewach, ziemi, ale i na podłożu sztucznym np. murach, betonach. Nazywamy je często gatunkami pionierskimi, gdyż zajmują siedliska zbyt ubogie i nieprzyjazne dla innych organizmów. Spotykamy je praktycznie na całej kuli ziemskiej, od mroźnych surowych warunków kół podbiegunowych do tropików, także w wysokich górach i na pustyniach. Dotychczas opisano około 20 tysięcy gatunków porostów, spośród których w Polsce występuje ponad 1600. W Parku Narodowym „Bory Tucholskie” jak dotąd doliczono się 238 gatunków porostów, w tym 36 chronionych. W Polskiej Czerwonej Liście Porostów Zagrożonych znalazło się 61 gatunków występujących na tym terenie, z czego 18 posiada status gatunków wymierających „E”, 41 narażonych na wymarcie „V” i 2 gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia „I”.
Większość gatunków porostów wykazuje przywiązanie do określonego rodzaju podłoża. W związku z tym często używa się podziałów porostów ze względu na ich miejsce występowania, np. porosty epifityczne (nadrzewne), epigeiczne (naziemne), epilityczne (naskalne) i epiksyliczne (na murszejącym drewnie). Oczywiście występują porosty, których nie można zakwalifikować do jednego ściśle określonego podłoża są to porosty ubikwistyczne, tzn. spotykane na różnych podłożach. Na przykład chrobotek szydlasty Cladonia coniocraea osiedlający się głównie na murszejących pniakach, często występuje też na glebie, korze drzew, a nawet na pokrytym cienką warstewką gleby podłożu skalnym. Są to organizmy, które chętnie wykorzystują miejsca stwarzane przez człowieka, takie jak: mosty, ściany budynków oraz inne miejsca gdzie do zaprawy używamy wapna. Takie podłoże jest chętnie zasiedlane przez porosty wapieniolubne (kalcyfile).
/
GRZYBY FUNGI
Różnorodność grzybów jest ogromna. Dotyczy to nie tylko wyglądu i barwy owocników, ale i sposobów życia. Przyjmuje się, że na całym świecie występuje ok. 1,5 mln gatunków. Do tej pory udało się opisać ok. 70 tys. Większość z nich stanowią grzyby mikroskopowe, czyli takie, których nie widać gołym okiem.
Obszar Parku Narodowego „Bory Tucholskie” jest ciągle poznawany pod względem różnorodności gatunkowej grzybów. Dotychczas opisano ponad 500 gatunków grzybów makroskopowych. W tym 7 gatunków chronionych, 3 gatunki wymierające (E), 13 gatunków narażonych na wymarcie (V), 25 gatunki rzadkie (R) i 20 gatunków o nieokreślonym stopniu zagrożenia (I).
Ze względu na preferencje środowiskowe gatunków grzybów występujących Parku, możemy podzielić je na trzy grupy:
grzyby naziemne (do których zaliczamy grzyby rozkładające próchnicę i grzyby mykoryzowe);
grzyby nadrzewne (pasożyty i saprotrofy rozkładające drewno);
grzyby naściółkowe (saprotrofy rozkładające szczątki organiczne w warstwie ściółki).
/